Охулиха те злобно враговетѣ,
Прокле те лицемѣръ и фарисей,
Но твоята сѫдба по-ярко свѣти:
Българио, живѣй!
Жестоки рани те покриха, злото
Извика съ радость: „Тя ще угаснѣй!“
Но ти издигна гордо пакъ челото —
Българио, живѣй!
„Да мре! — решиха на съветъ събрани
Вразитѣ, — щомъ за себе по̀ милѣй!...“
Но ти каза: „Не ща да мра, душмани!“ —
Българио, живѣй!